Olacak...

Bazan bir rüzgar,bir volkan.

Bazan da dağ başında oturmuş,

destanlar yazan,

Bir Ozan diye düşünüyorum seni..

Sonra ;

Emeğin mezarını kazan,

Faşizmi,bir de zulmü görüyorum…

Bunu derken inancımı yiyorum

Çünkü bilirim emeğin yenilmezliğini..

Bunu derken,

kızıl şafakları sanki inkar ediyorum.!!

Oysa,bilirim güzelliğini şafakların.

Şafakta güllerin açtığını,

bülbüllerin öttüğünü..

Umut yolcularının şafaklarda,

ışıklı hedeflere gittiğini..

Bilirim…

Bilirim de.!!;

Lakin her şey meydanda,

Karamsarım…, çıkış yolu arıyorum…

Derlenip toparlanmak gerekir diye geçiriyorum usumdan.

Belki kuşku,belki namusumdan,

Şöyle bağırıyorum;

Bir alanda,bir araya,bir örgütte.

Bu olunca,

Salkım söğütte suya iniyor dallar..

Bu olunca,

Yollar bizim oluyor,

meydanlar bizimle doluyor.

Havanın ışıdığını görüyorum..

Bu olunca,

Sineklerin dağıldığını,

salyangozların kaçtığını görüyorum,

                                         köşe bucak…

 İşte,tanyeri ağarıyor,

                              güneşse büyümekte.

Sabahımız yakındır.

Ha oldu… ha olacak.

Yendik kırgınlıkları,şimdi biz kucak kucak,

 İşçi,köylü,emekçi,

                             bir olduk geliyoruz,..

Faşizmi boğmaya,zulmü parçalamaya.

Şavaşsız,sömürüsüz,

HAKÇA düzen kurmaya…

07.06.1975