Barak

Rüzgarın serindir,suların durgun.

Sana bir ben değil,her gören vurgun.

Uğramadan geçip gidersem bir gün,

Bentler kur önüme,yol verme BARAK.

Dilin bal gibidir,hiç olmaz gafın.

Şiir gibi çıkar ağzından lafın.

Baharda gül kokar dört bir tarafın.

Koklasam solar mı,güllerin BARAK.

Zeytinin yemyeşil,fıstık da senin.

Antep pekmezi de,bastık da senin.

Başı işlemeli yastık da senin.

Daha neler neler var sende BARAK.

Yiğitler kuş olmuş göklerde gezer.

Ozanlar saz çalıp destanlar yazar.

Kutsal toprakların düşmana mezar,

Ettin,ama mağrur olmadın BARAK.

Yüksekten bakınca,hoş görünürsün.

Bazı Türkmen,bazı Barak yürürsün.

Yad eli kendinden fazla korursun.

Böyle bir özellik var sende BARAK.

Karkamış görünür,bakınca solda.

Kimi kavuşmuştur,kimi de yolda.

Üzüm salkım salkım sallanır dalda.

Özlem özlem yesem,ne dersin BARAK.

Barak Eli,tepelerin gerisi.

Orda kaldı yüreğimin yarısı.

İlkbaharda yer gök hardal sarısı,

Olunca kırlarda koşasım gelir.

Barak Barak diye coşasım gelir…