Bakış

Birlikte kanar,birlikte iyileşirdi yaralarımız.!

Analarımız,

                  birbirine sorardılar nerde olduğumuzu.

Şu tepe senin,bu tepe benim…

                                                 koşardık…

Ne kadar çok yorulduğumuzu,

                                                güneş batınca anlardık.

Ve döner köye gelirdik.

Gel zaman,git zaman büyüdük,

                                                    okula yazıldık…

Birbirimize bakmaya başladık…

Sevgi şekilleniyor,sevgi filizleniyordu.

O artık farklı giyinip,farklı yürüyordu…

Sanki bir yerinde ateşler yanıyor,alevler yükseliyordu…

Oysa, O yakmıştı en büyük ateşleri,

                                                        en geniş meydanlarda…

Yürekti bu meydan…

Kıpkızıl bir kürekti bu meydan.!

Alevler yükseliyordu…,

                                       aleeev alev…

Bütün meydan ateşe dönmüştü.

Diğer ateşler sönmüştü,

                                      etkisinden…

Sesinden;

                dağ taş inliyordu,

                sevda sevda diyerek…

İki insan el ele,çırılçıplak,

                                          yürüyerek,

Ateşin yandığı meydana yaklaştılar…

Onlar artık sadece iki baştılar…

Uzun uzun,derin derin,gönül gönül bakıştılar…

Ve bütün kötülükleri bırakıp meydanda,

Uçtular gökyüzüne…

                                 uzaklaştılar,

                                 yıldızlara karıştılar…

İşte şimdi bu iki insanın türküleri söylenir,

                                                                       dağlarımızda…

Düğünlerimizde ağıtları yakılır…