Göç

Çıktık aşiretle yola dizildik.

Kâhı neşelendik,kâhı üzüldük.

Yiğitlikte destan olduk yazıldık.

Gene de yad elin kahrı zor dostlar.

Senin soyun Çağatay’dır Oğuz’dur.

Anlı akıtmalı atlar yağızdır.

Şah Senem’se on beşinde bir kızdır.

Dokunup da tellerini dağıtma.

Gönlümü yitirdim o topraklarda.

Bilmem oralara sen gider misin?

Vebalim boynuna bir gün gidersen,

Gözleri yollarda bekliyor dersin.

Bakalım ne deyip ne söyleyecek?

Yaram cerrah cerrah kim emleyecek?

Seni boynu bükük mi dinleyecek?

Ne derse eksiksiz yaz bana yolla…

Barak hem yazım hem kışım.

Hem ekmeğim,hem de aşım.

Hepsi benim öz kardeşim.

Ben Barak’sız yaşayamam.

Böyle bir yük taşıyamam.

Bana sevda oldu Barak.

Gitmek istesem yol ırak.

Bazı bazı ağlayarak,

Hayalinle yaşıyorum.

Yüreğimde taşıyorum…